https://www.youtube.com/watch?v=kzsUZ5Ls03U

Παρουσίαση Σπιτιού - Ομάδα Τρεμετουσιώτης

Ιδέα 1.0 - Ομάδα Τρεμετουσιώτης

Μπουραζάνη Χριστίνα | ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣ

Κτίριο :  Διοικητικό κτίριο στο λιμάνη της Αμβέρσας 

Αρχιτέκτονας : Zaha Hadid 

Τοποθεσία : Αμβέρσα , Βέλγιο 

Χρόνος κατασκευής : 2016 

    Πρόκειται για το Διοικητικό κτίριο του Λιμανιού της Αμβέρσας. Η πρόταση αφορά την αναπαλαιώση και επέκταση του εγκαταλελειμμένου πυροσβεστικόυ σταθμού, όπου η νέα χρήση θα είναι η στέγαση όλων των λειτουργειών του λιμένα.

    Η μορφή του είναι αναφορά στο εμπόριο διαμαντιών το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική ισχύ της πολής. 

    Περιτριγυρισμένο από νερό, η πρόσοψη της νέας επέκτασης είναι μια γυάλινη επιφάνεια που κυματίζει σαν κύματα και αντικατοπτρίζει τους μεταβαλλόμενους τόνους και τα χρώματα του ουρανού της πόλης. Οι τριγωνικές όψεις επιτρέπουν στις προφανώς ομαλές καμπύλες σε κάθε άκρο του κτιρίου να σχηματίζονται με επίπεδα φύλλα από γυαλί. Επίσης, διευκολύνουν τη σταδιακή μετάβαση από μια επίπεδη πρόσοψη στο νότιο άκρο του κτιρίου σε μια κυματιστή επιφάνεια στο βορρά.

     Ενώ οι περισσότερες από τις τριγωνικές όψεις είναι διαφανείς, μερικές είναι αδιαφανείς. Αυτό το βαθμονομημένο μίγμα εξασφαλίζει επαρκή ηλιακή ακτινοβολία μέσα στο κτίριο, ενώ παράλληλα ελέγχει το ηλιακό φορτίο για να εξασφαλίζει άριστες συνθήκες εργασίας. Ταυτόχρονα, η εναλλαγή των διαφανών και αδιαφανών πλαισίων πρόσοψης καταστρέφει την ένταση της νέας επέκτασης, δίνοντας πανοραμική θέα στο Scheldt, την πόλη και το λιμάνι, καθώς και την παροχή περίφραξης.

      Η κυρτή ποιότητα της πρόσοψης δημιουργείται με επίπεδες πτυχές προς τα νότια που σταδιακά γίνονται πιο τρισδιάστατες προς τα βόρεια. Αυτή η αντίληψη για έναν διαφανή τόμο, κομμένο για να δώσει στο νέο κτίριο την αφρώδη εμφάνισή του, επαναπροσδιορίζει τη φράση της Αμβέρσας ως πόλη των διαμαντιών. Η νέα επέκταση εμφανίζεται ως μια προσεκτικά κομμένη μορφή που αλλάζει την εμφάνισή της με την ένταση μετατόπισης του φωτός της ημέρας. Όπως και οι κυματισμοί στην επιφάνεια του νερού στη γύρω θύρα, η νέα πρόσοψη αντανακλά τις μεταβαλλόμενες συνθήκες φωτισμού.

Ομάδα Λαδοπούλου Σταυρούλα - Γλυπτό αιώρησης

Ομάδα Λαδοπούλου Σταυρούλα - Winter cabin

OFIS Arhitekti’s cliff-hanging winter cabin on top of Mount Kanin

Στα μονοπάτια στις Ιουλικές Άλπεις που εκτείνονται από την Ιταλία στη Σλοβενία, το στούντιο OFIS Arhitekti (με τη βοήθεια του CBD και των PZS, PD Bovec, JZS, Permiz doo και Ortar στο Jerman doo), με έδρα τη Λιουμπλιάνα δημιούργησε μια χειμωνιάτικη καμπίνα για ορειβάτες. Παρά το περίπλοκο τοπίο, οι αρχιτέκτονες κατάφεραν να τοποθετήσουν την καμπίνα στην κορυφή του απομακρυσμένου Όρους Kanin στη Σλοβενία. Κατασκευάστηκε από ξύλο και αλουμίνιο και προκατασκευάστηκε εκτός εργοταξίου. Η καμπίνα Kanin μεταφέρθηκε με ελικόπτερο των Σλοβενικών ειδικών δυνάμεων στην πάνω πλευρά του βράχου και προσφέρει θέα στη Σλοβενία ​​και την Ιταλία. Η τοποθέτησή της ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία, η οποία πήρε τρεις προσπάθειες για να ολοκληρωθεί λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Είναι προσβάσιμη από τον αέρα ή με αναρρίχηση.

Σχεδιασμένη για να φιλοξενεί έως εννέα ορειβάτες, η συμπαγής ξύλινη καμπίνα είναι οργανωμένη με τρεις πλατφόρμες ανάπαυσης. Οι τρεις κύριες περιοχές: η είσοδος, το καθιστικό και οι χώροι ύπνου. Επιπλέον, τα μεγάλα τζάμια επιτρέπουν στο φυσικό φως να εισέρχεται στον καθιστικό και ταυτόχρονα να προσφέρει πανοραμική θέα στο τοπίο. Αυτή η μερικώς πρόβολος καμπίνα τοποθετείται με τέτοιο τρόπο ώστε να ελαχιστοποιεί την πρόσκρουσή της στο έδαφος. Οι ενότητες και τα φορτία της κατασκευάζονται σύμφωνα με τα μέγιστα όρια βάρους και ισορροπίας. Η καμπίνα έχει σχεδιαστεί για να αντέχει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, είτε πρόκειται για έντονες χιονοπτώσεις, ισχυρές καταιγίδες, ανέμους, καθώς και για σεισμούς.

Λαλιώτη Κανέλλα

The Treehouse Hotel: The 7^th Room

Το 7^th Room αποτελεί το τελευταίο από τα επτά κτίρια που συντελούν το Treehouse Hotel στο δάσος της Βόρειας Σουηδίας, σχεδιασμένο από την εταιρία Snøhetta, σε συνεργασία με την κατασκευαστική Vittjärvshus, το έτος 2016.

Πλησιάζοντας το κτίριο από κάτω και κοιτώντας προς τον ουρανό, ολόκληρη η κάτω πλευρά του κτιρίου καλύπτεται από μια φωτογραφία πραγματικών διαστάσεων των δέντρων του ποταμού, όπως ήταν πριν την τοποθέτηση του κτιρίου στη θέση τους. Ένα είδος καμουφλάζ που θα προκαλούσε την περιέργεια του κάθε επισκέπτη.

Το δωμάτιο βρίσκεται δέκα μέτρα πάνω στα πεύκα. Η είσοδος στο χώρο, γίνεται μέσω μιας σκάλας που φέρνει τον επισκέπτη ολοένα και πιο κοντά στον ουρανό και τις κορυφές των δέντρων του δάσους της Λαπωνίας, για να τον οδηγήσει εν τέλει σε μια εκπληκτική πανοραμική θέα του ποταμού Lule. Παράλληλα, οι φεγγίτες που υπάρχουν στα υπνοδωμάτια επιτρέπουν στους επισκέπτες να παρακολουθήσουν τα βόρεια φώτα

Το αίθριο, αποτελείται από ένα δίχτυ, μεσα από το οποίο μεγαλώνει ένα φυσικό πεύκο. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να ξαπλώσει, ακόμη και να κοιμηθεί απολαμβάνοντας τους ήχους του δάσους και την θέα του ουρανού. Εσωτερικά, αποτελείται από δύο υπνοδωμάτια (25τμ) και ένα καθιστικό (75τμ), τουαλέτες και μπάνιο. Ως προς τα υλικά της κατασκευής, το σκανδιναβικό ξύλο και υφάσματα καθορίζουν τους εσωτερικούς χώρους, ενώ πρόσοψη αποτελείται από μια μαύρη, καμένη ξύλινη επιφάνεια, σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο δωμάτιο.

Bosjes Chapel Δαλιάνη Ελπίδα / Λουκίδης Σπύρος

Το κτήριο που επιλέξαμε είναι το Bosjes Chapel σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Coetzee Steyn και βρίσκεται στην Νότια Αφρική. Αποτελείται από μια εντυπωσιακή καμπυλωτή οροφή, η οποία μιμείται τις γύρω οροσειρές. Κατασκευασμένη με λεπτό περίβλημα σκυροδέματος, υποστηρίζει τον εαυτό της αφού κάθε κύμα της καταλήγει στο έδαφος. Μάλιστα η ελαφριά και δυναμική μορφή μοιάζει να επιπλέει μέσα στην κοιλάδα αφού μια αντανακλαστική λίμνη τονίζει την φαινομενική έλλειψη βαρύτητας. Όσον αφορά το εσωτερικό η κυρτή οροφή μεταφέρει μια σειρά από σκιές που χορεύουν μέσα στον όγκο καθώς τα επίπεδα φωτός αλλάζουν καθ'όλη την διάρκεια της μέρας και το πολύ γυαλισμένο δάπεδο αντανακλά της μορφές του. 
Η επιλογή αυτή έγινε καθώς η μορφή της οροφής δίνει έντονα την αίσθηση της αιώρησης και της ελεύθερης κίνησης. Η κατασκευή με τις δυναμικές καμπύλες που ανεβοκατεβαίνουν φαίνεται σαν να βρίσκεται σε μία διαρκή κίνηση που διαχέεται σε όλους τους άξονες. Κατά κάποιο τρόπο η κίνηση αυτή διακόπτεται από τις κάθετες γυάλινες επιφάνειες , που αποτελούν σε αντίθεση με την οροφή μια αποφασιστική χειρονομία. Παράλληλα όμως ενισχύουν την αίσθηση αιώρησης αφού δημιουργούν διαφάνεια κάτω από την στέγη.                                                                          

Ομαδα Μπισμπίκη-Μπαμπανιώτη

Επιλέξαμε το Floating House που βρίσκεται στο Tel Aviv και χτίστηκε το 2013 απο τους Pitsou Kedem Architects. Η κατοικία αυτή παρουσιάζει δύο χαρακτηριστικά που θα θέλαμε να εντάξουμε και στην δικιά μας εργασία. Την απόλυτη διαφάνεια και αντανάκλαση.
Το αβαθές νερό αντανακλά το κτήριο και το κάνει να φαίνεται οτι πετάει και εντείνει τις γραμμές και τα όρια, δύο πολύ λεπτές επιφάνειες που δημιουργούν μια απίστευτη αίσθηση ελαφρότητας. Κατασκευασμένες απο πολύ ελαφριά υλικά, ενώνονται σε ένα κεντρικό σημείο και μοιάζουν να αιωρούνται. Όλος ο χώρος είναι εκτεθειμένος στο εξωτερικό περιβάλλον, που έχει δημιουργηθεί έτσι ώστε να μοιάζει με πραγματική λίμνη.

Ομάδα Κουμερτά_Μερεκούλια

Στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, βρίσκεται ένας χώρος τελετής γάμων,ο οποίος μοιάζει περισσότερο με έργο γλυπτικής παρά με αρχιτεκτονικό κτίσμα. Το στοιχείο του συμβολισμού είναι ιδιαίτερς ευδιάκριτο, αφού οι <<κορδέλες>>οι οποίες πλέκονται μεταξύ τους και στο τέλος γίνονται μία εννοιαία αναπαριστούν την ένωση δύο ατόμων μέσω της τελετής του γάμου.

Η κατασκευή αυτή αποτελείται από δύο σπείρες οι οποίες τυλίγονται μεταξύ τους,συνθέτοντας δύο ξεχωριστές σκάλες.Στο πλαίσιο αυτό, το συντακτικό του σχεδιασμού βασίζεται σε επάλληλες διαβαθμισμένες μεταβάσεις, όπου κάθε φορά αποκαλύπτεται διαφορερικές θέες του τοπίου,με αποκορύφωμα την πανοραμική θέα σε ύψος 15.4 μέτρα ,όπου οι έγγαμοι νιώθουν ότι εξομοιώνονται με τον ουρανό.
Η αίσθηση αυτή εντείνεται και από το γεγονός ότι το κτηρίο ξεπερνά σε ύψος τα δέντρα του τοπίου,με αποτέλεσμα τα βλέμματα του ζευγαριού να επικεντρώνονται στον ουρανό και στο τοπίο και να νιώθουν οτι αιωρούνται.
Η επιλογή του γυαλιού μέσω της διαφάνειας που προσφέρει, σε συνδυασμό με την σπειροειδή έλικα,κατασκευασμένη από ξύλινα λευκά πάνελ εξωτερικά,δίνει την αίσθηση ότι η διαδρομή που διαμορφώνουν οι σκάλες είναι αέναη και ολόκληρη η κατασκευή ίπταται.

Ομάδα Βαμβακάρη Μελίνα

Το κτίριο Pole House σχεδιάστηκε το 1965 από τους Frank Dixon και  F2 Architecture και χτίστηκε το 1970-1978. Επανασχεδιάστηκε από τους Franco Fiorentini και F2 Architecture και επανατοποθετείται το 2013-2014. Είναι ένα σπίτι χρισμένο 40 m πάνω από το Νότιο Ωκεανό στην περίφημη Great Ocean Road της Αυστραλίας. 

Το σπίτι είναι χτισμένο πάνω σε μια πλατφόρμα από σκυρόδεμα που υποστηρίζεται από έναν πυλώνα ύψους 13 m πάνω στην απότομη πλάγια . Στο πίσω μέρος  βρίσκεται και η μοναδική πρόσβαση του, μια στενή γέφυρα από σκυρόδεμα  που οδηγεί τον επισκέπτη κατευθείαν στην είσοδο . Στο εσωτερικό του ,αρχικά βλέπει κάνεις ένα ξύλινο τοίχο που τον κατευθύνει προς το καθιστικό με την θέα των 180 μοιρών προς τον ωκεανο . Κεντρικά του σπιτιού τοποθετείτε το μπάνιο και περιμετρικά του σε ανοιχτή διαρρύθμιση το σαλόνι ,το υπνοδωμάτιο, η κουζίνα και η αποθήκευση. Η οροφή εχει πυραμιδική μορφή . Οι δυο πίσω τοίχοι είναι στιβαροί και προσδίδουν πλήρη ιδιωτικοτητα , ενώ αντίθετα οι δυο μπροστά  είναι από γυαλί και βλέπουν στον ωκεανό . Αυτή η σχεδίαση προσδίδει αίσθηση της αποσύνθεσης . Οι αρχιτέκτονες έγραψαν πως η εμπειρία διαμονής σε αυτό το σπίτι είναι η απόδραση ,η μοναξιά και η ελευθερία . 

Ομάδα Χούλη Πρόνιος

Το υπό κατασκευή κτήριο, προορίζεται να αποτελέσει μια ξενοδοχειακή μονάδα στο table Cape της Τασμανίας. Είναι έργο του αρχιτεκτονικού γραφείου Silvester Fuller σε συνεργασία με  το γραφείο Aspect Studios. Το κτήριο θα βρίσκεται στην κορυφή του ακρωτηρίου και στην άκρη του απότομου γκρεμού, με θέα προς την θάλασσα, ενώ προβλέπεται μέρος της οροφής του να είναι καλυμμένη από χλόη. 

Μας κέντρισαν το ενδιαφέρον οι μεγάλοι τσιμεντένιοι πρόβολοι οι οποίοι διακόπτονται απότομα από μεγάλές γυάλινες επιφάνειες που προσφέρουν θέα από ψιλά δημιουργώντας αίσθημα αιώρησής  στους επισκέπτες. Ακόμα έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο το κτήριο κρύβεται μέσα στη βλάστηση καθώς και οι βυθισμένες είσοδοι και πλατείες που δημιουργούνται. Έτσι συνυπάρχει η εσωτερικότητα με την εξωστρέφεια, καθώς οι βυθισμένες και ενσωματωμένες το τοπίο είσοδοι καταλήγουν σε απολυτά εκτεθειμένου αιωρούμενου προβόλους.

Ομάδα Θεοχάρη - Ζαχαροπούλου

Tree Hotel (Mirrorcube), ένα κτήριο σε μορφή κύβου μέσα στο δάσος της βόρειας Σουηδίας. Με  εμπνευστές και δημιουργούς του τους Tham και Videgard Arkitekter, το ανατρεπτικό αυτό ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε το 2010. Πρόκειται για ελαφριά κατασκευή από αλουμίνιο κρεμασμένη γύρω από έναν κορμό δέντρου, ένα κουτί 4x4x4 μέτρων με επένδυση από γυαλί με καθρέπτη. Το εξωτερικό αντικατοπτρίζει το περιβάλλον και τον ουρανό, δημιουργώντας την αίσθηση ενός καμουφλαρισμένου καταφύγιου αφού επιτυγχάνει την πλήρη ενσωμάτωση του στο περιβάλλον. Το εσωτερικό είναι κατασκευασμένο από κόντρα πλακέ. Τα ελεύθερα τοποθετημένα παράθυρα που δίνουν 360 μοιρών θέα στο περιβάλλον, η πρόσβαση που γίνεται με γέφυρα σχοινιού συνδεδεμένη στο επόμενο δέντρο και η ξεκάθαρη αποκόλλησή του από το έδαφος δίνει στον εκάστοτε ενοικιαστή του την αίσθηση της αιώρησης ανάμεσα στην βλάστηση του δάσους. Το εσωτερικό του δύναται να φιλοξενήσει 2 άτομα ενώ διαθέτει 1 διπλό κρεβάτι, λουτρό, καθιστικό και μια βεράντα στον τελευταίο όροφο. Σημαντική είναι και η αντιδιαστολή στην οποία έρχεται το εσωτερικό με το εξωτερικό του κτηρίου εξαιτίας των διαφορετικών υλικών που το χαρακτηρίζουν. 

          

Το κτήριο κατασκευάστηκε ως ένα από τα δωμάτια που παρέχει το ξενοδοχείο Tree Hotel. Μαζί με το Mirrorcube υπάρχουν και άλλες τολμηρές κατασκευές που χαρακτηρίζονται από την αίσθηση της αιώρησης στο δασικό περιβάλλον. http://www.treehotel.se/en/ 

Γεωργακοπούλου Κατερίνα-Παπακωνσταντίνου Αλεξάνδρα

Επιλέξαμε το παρεκκλήσι White Shard του Giuseppe Laudante το οποίο μελετήθηκε το 2017 για να τοποθετηθεί στο Stavanger της Νορβηγίας. Επιδίωξη του αρχιτέκτονα είναι αυτός ο ιερός χώρος να δίνει την αίσθηση της αιώρησης και της επαφής με τον ουρανό και άρα με το θεϊκό στοιχείο στον επισκέπτη. Αυτή η αίσθηση γίνεται αντιληπτή τόσο από την εξωτερική όψη του κτηρίου, όσο και από την εσωτερική θέα προς το τοπίο. Εξωτερικά το παρεκκλήσι χωρίζεται σε δυο τομείς.Στον κύριο πάνω όγκο όπου έχει κλίση προς τον ουρανό, εξέχει σαν μεγάλος πρόβολος από την υπόλοιπη κατασκευή και πάνω από το γκρεμό της βουνοκορφής. Δίνοντας μια αίσθηση φυγής και αιώρησης, καθώς η στήριξη του όγκου είναι δυσδιάκριτη. Και στον δεύτερο τομέα που είναι ο χώρος κάτω από τον άσπρο όγκο,όπου μοιάζει με την βάση του κτίσματος και είναι καλυμμένος με καθρέπτη. Καθώς το τοπίο είναι σε υψόμετρο και είναι κατά βάση χιονισμένο, ή χρήση του άσπρο χρώματος και του καθρέπτη το εντάσσει στο περιβάλλοντα χώρο. Εσωτερικά ανοίγεται ένα μεγάλο άνοιγμα με τζαμαρία το οποίο βλέπει προς τις υπόλοιπες βουνοκορφές τις περιοχής, με μια ελαφριά κλίση προς τον ουρανό. Έτσι το έδαφος δεν είναι ορατό από τον επισκέπτη, το βλέμμα του ευθυγραμμίζεται με τις κορυφές και δίνεται η αίσθηση της αιώρησης καθώς και η τάση προσέγγισης του ουράνιου στοιχείου.