Από τα κτήρια του P.Johnson εμείς ξεχωρίσαμε πέντε. Αυτά τα κτήρια ανα δύο (Glass house και Pavillion) και ανά τρία (Painting, sculpture galleries και Study) παρουσιάζουν κάποια κοινά στοιχεία που βοηθάνε να αντιληφθούμε τις ιδέες που ίσως είχε ο αρχιτέκτονας.
Το Glass house είναι ένα κτήριο στο οποίο δεν υπάρχουν τοίχοι ή κάποιο άλλο χώρισμα. Είναι ένας χώρος περιήγησης που ο ίδιος καθοδηγεί το βλέμμα και το σώμα του επισκέπτη.
Το Pavillion, κάνοντας τον επισκέπτη να νιώσει λες και βρίσκεται σε δεντρόσπιτο λόγω της χαμηλής του στέγης αποτελειται από επάλληλες κολώνες που διαχωρίζουν χώρους και μικρά ανοίγματα, το καθένα εκ των οποίων κρύβει και μια διαφορετική θέα. Η δομή του επιτρέπει τη σταδιακή μετάβαση από τον έναν χώρο στον άλλο, δίνοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να απολαμβάνει τη θέα, ενώ βρίσκεται σε άμεση επαφή με το νερό.
Βλέπουμε λοιπόν, οτι και τα δύο αυτά κτήρια στόχο έχουν με τις ελαφριές του κατασκευές να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που "μεταφράζει" τη θέα του εξωτερικού χώρου για τον επισκέπτη, έτσι ώστε να γίνει πλήρως αντιληπτή από αυτον.
Το painting gallery πρόκειται για ένα υπόγειο κτήριο που από την είσοδο του έχουμε μια απότομη μετάβαση προς τα κάτω αποτελείται από έναν κεντρικό χώρο και τρεις εναλλασσόμενους ημιχωρους με περιστρεφόμενους πίνακες
Στο Sculpture gallery κάθε αντικείμενο είναι ξεχωριστό και απαιτεί το δικό του χωρο. Χαρακτηριστική είναι η στέγη του που έχει αλλεπάλληλες δοκούς και γυαλί προκαλώντας ένα γραμμικό παιχνίδι με το φως και τη σκιά
Το Study, τέλος, είναι μια βιβλιοθήκη με έναν μεγάλο φωταγωγό που φωτίζει διάφορα σημεία εστίασης.
Αυτά τα τρία κτήρια εκμεταλλεύονται άμεσα τη φύση και ειδικά το φως τόσο την έλλειψη όσο και την παρουσία του. Τα δύο τελευταία δείχνουν πόσο σημαντική είναι η παρουσία του φωτός τόσο στη μελέτη όσο και στην πλήρη αντίληψη ενός γλυπτού (και των σκιών του). Αντίθετα στο Painting gallery η απουσία του είναι απαραίτητη για την ανάδειξη των έργων καθώς το τεχνητό φως αποτρέπει την παραμόρφωση του έργου. Παράλληλα η υπόγεια θέση του επιτρέπει στην καλή διατήρηση των έργων. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι πίνακες προφυλάσσονται σε αποθήκες κάτω του εδάφους.
Και στα 5 αυτά κτήρια λοιπόν ο αρχιτέκτονας δείχνει πόσο καθοριστικό μπορεί να είναι το περιβαλλον για τη λειτουργία ενός χώρου και την άμεση επικοινωνία που επιδιώκει με αυτό.
Το Glass house είναι ένα κτήριο στο οποίο δεν υπάρχουν τοίχοι ή κάποιο άλλο χώρισμα. Είναι ένας χώρος περιήγησης που ο ίδιος καθοδηγεί το βλέμμα και το σώμα του επισκέπτη.
Το Pavillion, κάνοντας τον επισκέπτη να νιώσει λες και βρίσκεται σε δεντρόσπιτο λόγω της χαμηλής του στέγης αποτελειται από επάλληλες κολώνες που διαχωρίζουν χώρους και μικρά ανοίγματα, το καθένα εκ των οποίων κρύβει και μια διαφορετική θέα. Η δομή του επιτρέπει τη σταδιακή μετάβαση από τον έναν χώρο στον άλλο, δίνοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να απολαμβάνει τη θέα, ενώ βρίσκεται σε άμεση επαφή με το νερό.
Βλέπουμε λοιπόν, οτι και τα δύο αυτά κτήρια στόχο έχουν με τις ελαφριές του κατασκευές να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που "μεταφράζει" τη θέα του εξωτερικού χώρου για τον επισκέπτη, έτσι ώστε να γίνει πλήρως αντιληπτή από αυτον.
Το painting gallery πρόκειται για ένα υπόγειο κτήριο που από την είσοδο του έχουμε μια απότομη μετάβαση προς τα κάτω αποτελείται από έναν κεντρικό χώρο και τρεις εναλλασσόμενους ημιχωρους με περιστρεφόμενους πίνακες
Στο Sculpture gallery κάθε αντικείμενο είναι ξεχωριστό και απαιτεί το δικό του χωρο. Χαρακτηριστική είναι η στέγη του που έχει αλλεπάλληλες δοκούς και γυαλί προκαλώντας ένα γραμμικό παιχνίδι με το φως και τη σκιά
Το Study, τέλος, είναι μια βιβλιοθήκη με έναν μεγάλο φωταγωγό που φωτίζει διάφορα σημεία εστίασης.
Αυτά τα τρία κτήρια εκμεταλλεύονται άμεσα τη φύση και ειδικά το φως τόσο την έλλειψη όσο και την παρουσία του. Τα δύο τελευταία δείχνουν πόσο σημαντική είναι η παρουσία του φωτός τόσο στη μελέτη όσο και στην πλήρη αντίληψη ενός γλυπτού (και των σκιών του). Αντίθετα στο Painting gallery η απουσία του είναι απαραίτητη για την ανάδειξη των έργων καθώς το τεχνητό φως αποτρέπει την παραμόρφωση του έργου. Παράλληλα η υπόγεια θέση του επιτρέπει στην καλή διατήρηση των έργων. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι πίνακες προφυλάσσονται σε αποθήκες κάτω του εδάφους.
Και στα 5 αυτά κτήρια λοιπόν ο αρχιτέκτονας δείχνει πόσο καθοριστικό μπορεί να είναι το περιβαλλον για τη λειτουργία ενός χώρου και την άμεση επικοινωνία που επιδιώκει με αυτό.