Σύμφωνα με τον Philip Johnson η
αρχιτεκτονική είναι μία διαδικασία και σκηνογραφεί την εμπιρεία του ανθρώπου
μέσα στα αρχιτεκτονικά του έργα. Για παράδειγμα, στο Glass House η
σύνθεση οργανώνεται γύρω από έναν κύλινδρο που οδηγεί το βλέμμα και κατευθύνει
την κίνηση του επισκέπτη παροτρύνοντάς τον να κινηθεί περιμετρικά στο σπίτι.
Ακόμη, το Guest House ως βαρύς όγκος με φόντο έναν λόφο δημιουργεί την εντύπωση
του βάθους στέλνοντας το βλέμμα του παρατηρητή υπο γωνία απέναντι στο τοπίο –
καμβά στην είσοδο του Glass House.
Επίσης, η αναπάντεχα μικρή κλίμακα κατασκευής του Pavilion παίζει
με την ψυχολογία του επισκέπτη παρομοιάζοντας το αίσθημα που προκαλεί με το
πόσο σημαντικά νιώθουν τα παιδιά σε ένα μικρό δεντρόσπιτο. Η εντύπωση που
δημιουργείται είναι διαφορετική ανάλογα με το σημείο οράσεως, καθώς τα
διαδοχικά αψιδώματα παρουσιάζονται τόσο σαν κενά όσο και σαν συμπαγείς τοίχοι. Παράλληλα,
η σκηνογραφική προσέγγιση του αρχιτεκτονικού έργου εντείνεται με την
επεξεργασία της σύνθεσης με αφετηρία την γλυπτική τόσο με της νέες
κατασκευαστικές μεθόδους όσο και με αναφορές σε αφεραιτικές μορφές του
παρελθόντος. Αναλυτικότερα, στην Painting Gallery η
διαδικασία εισόδου με την βύθιση σε έναν λόφο, μία μορφή που θυμίζει τον τάφο
του Αγαμέμνωνα (παρελθόν), δημιουργεί αίσθημα κύρους, ενώ τα κινούμενα
διαχωριστικά χώρου (νέο) επιτρέπουν την κάθε φορά κατάλληλη προσαρμογή και διαμόρφωση
του χώρου. Έτσι, το βλέμμα, οι κινήσεις, τα αισθήματα που δημιουργεί το έργο
του αρχιτεκτονα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της συνθετικής διαδικασίας.